تأثیر مصرف امگا-۳ و شرکت در فعالیت های هوازی بر sicam-۱ و سایتوکاین های پیش التهابی در زنان سالمند چاق

هدف از پژوهش حاضر، تأثیر مصرف امگا-3 و شرکت در فعالیت­های هوازی بر sicam-1 و سایتوکاین­های همراه التهاب در زنان سالمند چاق بود. بدین منظور در یک مطالعه نیمه تجربی- دوسویه کور، 40 زن چاق (30bmi≥) 55 تا 65 سال به صورت تصادفی انتخاب و در4 گروه 10 نفری ورزش هوازی- دارونما، ورزش هوازی- مکمل، مکمل و دارونما قرار گرفتند. افراددر گروهمصرف کننده مکملامگا-3 روزانه (صبح و شب) 2080 میلی گرم مکمل امگا-3 به مدت 8 هفته مصرف کردند وگروه مصرف کننده دارونما نیزاز دارونمای‎دکستروز 2% درصد استفاده نمودند. برنامه تمرینی شامل تمرینات هوازی با شدت 45 تا 65 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت ­8­­ هفته، به صورت 3 جلسه در هفته که هر جلسه تمرین 1 ساعت بود. خون گیری پس از 12 ساعت ناشتایی در مراحل پیش آزمون و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین انجام شد. در راستای تجزیه و تحلیل داده­ها، از تحلیل واریانس دو راهه، t همبسته و تست تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0>p استفاده گردید. نتایج آزمونآماری نشان داد sicam-1 سرم نه تنها تحت تأثیر اثرات جداگانه مکمل و تمرین کاهش یافت بلکه مداخله توأمان ورزش و مکمل اثر هم افزایی بر کاهش معنادار غلظت این فاکتور التهابی در زنان سالمند چاق داشت (05/0>p ). از سوی دیگر اثر تمرین و اثر متقابل تمرین+مکمل موجب کاهش معنادار غلظت tnf-α و il-6 گردید (05/0>p ). این در حالی بود که اثر مکمل به تنهایی نتوانست موجب کاهش معنادار این فاکتورها گردد (05/0